“In de zomer van 2017 verhuisde ik van België naar het Nederlandse grensdorp Clinge. Ik kende toen niemand deze omgeving. Clinge en omstreken was volledig nieuw voor mij. Waar begin je dan als Belgische vrouw van 42 jaar? Aangezien ik binnen mijn beroep als maatschappelijk werkster dagelijks met mensen in een kwetsbare situatie werk, wilde ik iets doen van vrijwilligerswerk. En dan nét iets anders dan wat ik dagelijks doe, met een andere doelgroep.
Ik zocht een vorm van vrijwilligerswerk om mijn vrije tijd te koppelen aan iets positiefs en betekenisvol, het dorp beter te leren kennen en sociale contacten op te bouwen. Zowel van dichtbij als op afstand heb ik ervaren en gezien hoe moeilijk het leven soms kan zijn. Ik besef hoe kleine dingen van groot belang kunnen zijn, voor jezelf maar ook voor anderen. Het moest ook niet onmiddellijk iets groots zijn, maar ik wilde het gevoel hebben iets positiefs te betekenen. Voor mezelf vind ik het belangrijk om iets te doen waarin ik rust en ontspanning vind. Om te zien dat anderen plezier hebben en dat ik iets voor hen kan betekenen, maakt mij ook heel blij.
“Heb direct gevraagd of ze vrijwilligers nodig hadden… en ja hoor!”
Tijdens een eerste verkenning in Clinge maakte ik kennis met de kinderboerderij bij Tragel. Het sprak me onmiddellijk aan. Dus ik heb direct gevraagd of ze vrijwilligers nodig hadden… en ja hoor! Tijdens een eerste contact heb ik even getoetst wat het werken als vrijwilliger op een kinderboerderij allemaal inhoudt, wat er van mij verwacht werd en of ik hier aan kon voldoen. Ik stond er voor open, al was dat met enkele kleine bedenkingen. Maar daar wou ik me daar niet door laten leiden. Zo ben ik niet zo verzot op pluimachtige dieren, de grote kippen en de kalkoenen zijn niet mijn favorieten… Het vrijwilligerswerk paste ook in mijn agenda, ongeveer één keer per vier weken en in het weekend. In de kinderboerderij geef ik de dieren eten en sta ik zij aan zij met mijn collega-vrijwilligster Jenny in de ontmoetingsruimte.
“De dieren hebben al vlug door dat ik hen kom voederen en dan mekkeren, balken, blaten ze me tegemoet…”
Jenny heeft me warm verwelkomt en dankzij haar ben ik veel te weten gekomen over Clinge en de omgeving, de verschillen tussen België en Nederland. Ze heeft me geholpen bij de eerste kennismaking met de vaste bezoekers van de kinderboerderij. Intussen kennen zij me ook beter en word ik ook door hen steeds warm verwelkomt. Het licht fysieke werk in de ontmoetingsruimte is voor mij ook ontspannend, aangezien ik binnen mijn werk vooral mentale arbeid verricht.
De dieren hebben al vlug door dat ik hen kom voederen en dan mekkeren, balken, blaten ze me tegemoet… Ook zij hebben allemaal een eigen karakter die ik heb leren kennen. Ik ben nog steeds geen favoriet van pluimvee, maar ik geef niet toe aan mijn angsten en voeder ze al meer ontspannen dan in het begin. Werken met dieren geeft me persoonlijk ook plezier en rust!
In het begin is het even wennen en ben je soms een beetje terughoudend, omdat je bepaalde dingen (de nieuwe omgeving) nog niet zo gewoon bent. Maar als je je daar niet blind op staart dan went dat vlug. Hierdoor heb ik al een veel grotere kennis over hoe met dieren om te gaan, waar alles ligt in de ontmoetingsruimte en hoe met klanten om te gaan. En ja, soms moet ik nog iets vragen maar dat is niet erg. Hopelijk kan de ontmoetingsruimte weer vlug open zodat Jenny en ik, als ook de dieren iedereen kunnen verwelkomen op de kinderboerderij. In afwachting voeder ik met plezier de dieren.”